Progi rekompilacji statystyk w SQL Server

Jeśli chcemy mieć stale aktualne statystyki możemy je aktualizować ręcznie lub włączyć opcje automatycznej aktualizacji statystyk AUTO_UPDATE_STATISTICS. Po włączeniu tej opcji to właśnie optymalizator zapytań określa, kiedy statystyki mogą być nieaktualne, a następnie aktualizuje je, gdy są używane przez zapytanie. Ta czynność jest nazywana rekompilacją statystyk. Kiedy statystyki stają się nieaktualne? Po wszelkich modyfikacjach na danych czyli operacjach: INSERT, UPDATE, DELETE, MERGE, które zmieniają rozkład danych w tabeli lub poindeksowanym widoku. Query Optimizer określa, kiedy statystyki mogą być nieaktualne, zliczając liczbę modyfikacji Dowiedz się więcej

Skrypty do generowania testowych tabel, indeksów i statystyk.

W poście dotyczącym maksymalnej ilości kolumn w indeksach i statystykach ciężko by było ręcznie wpisać kod np. statystyki z 64 testowymi kolumnami. Analogicznie ma się sprawa z indeksami czy też samą tabelą. Stworzyłem skrypty do generowania tych obiektów, które przedstawiam poniżej. Generowanie tabeli: podajemy parametry wymagane @TableName i @NumofCols oraz opcjonalne @ColPrefixName i @ColTypes. Kolejny skrypt służy wygenerowaniu kodu tworzącego indeksy. Podajemy parametry wymagane @TableName, @IndexName i @NumofCols oraz opcjonalne @ColPrefixName. Ostatni skrypt służy do wygenerowania kodu tworzącego statystyki. Podajemy parametry wymagane Dowiedz się więcej

Maksymalna ilość kolumn w indeksie i statystykach.

Przeczytałem dwa wpisy Pinal Dave na blogu https://blog.sqlauthority.com. Oba dotyczyły maksymalnej ilości kolumn użytych do budowy indeksów i statystyk. Jeden pewnie dotyczył SQL Server 2008, a drugi SQL Server 2012. Dokładnie nie było to podane lecz tak wywnioskowałem z daty wpisu. W pierwszym wpisie Pinal Dave pokazuje, że po przekroczeniu ilości 16 kolumn dostajemy komunikaty błędów przy próbie utworzenia indeksu czy statystyki dla np. 17 kolumn. W drugim wpisie Pinal Dave pokazuje, że po przekroczeniu ilości 32 kolumn dostajemy komunikaty błędów przy Dowiedz się więcej

Referencyjny obraz systemu VHD

Bardzo często zdarza się, że chcemy utworzyć dysk wzorcowy z zainstalowanym systemem operacyjnym wraz z aplikacjami. Dysk taki można wykorzystać jako wzorzec, który kopiujemy do nowej maszyny, a następnie wprowadzamy zmiany. Można również chcąc utworzyć laboratorium lub środowisko deweloperskie utworzyć jeden główny dysk referencyjny, który będzie dyskiem nadrzędnym i do takiego dysku podpiąć dyski różnicowe. Dysk różnicowy działa jak dysk podrzędny i nie zawiera pełnej wersji danych na dysku maszyny wirtualnej, a jedynie zmiany dokonane podczas jego działania, tj. to dane, które Dowiedz się więcej

Dyski różnicowe w Hyper-V

Pracując w Hyper-V z reguły używamy dysków wirtualnych vhd lub vhdx. Tworząc te dyski skupiamy się na na dwóch typach dysków tj. dysku dynamicznym (Dynamicly Expanding VHD), który rozszerza się do zadanej wielkości. Przy tworzeniu jest bardzo małym plikiem (kilka MB) i rośnie w trakcie jak dane są na nim zapisywane. dysku o stałej wielkości (Fixed-Size VHD) – używa tyle fizycznie miejsca na dysku maszyny hosta, ile określimy przy jego tworzeniu. Istnieje jeszcze inny typ, który cieszy się znacznie mniejszą popularnością : Dowiedz się więcej